http://www.panionianea.gr/2015/09/photos_25.html
Μια φορά και ενα καιρό......
Ήταν μία οικογένεια που είχε 5 παιδιά
Δυσκολευόταν πολύ να καταφέρει να τα ντύσει ,να τα ταίσει, να τα μεγαλώσει και να τα σπουδάσει.
Όποτε είχε ανάγκη κάποιο παιδί οι γονείς κάθοταν το βράδυ όταν όλα κοιμόντουσαν και σκεφτόντουσαν με ποιό τρόπο θα βρούνε λύση να το βοηθήσουν..."χρειάζεται παπούτσια ο Κωστάκης......θα πάμε να ζητήσουμε δανεικά απο τον Κο Γιάννη και θα του τα δίνουμε λίγα λίγα...." και έτσι έκαναν και κάθε φορά πάντα έστω και την τελευταία στιγμή εύρισκαν μία λύση.
Είναι παιδιά ευαίσθητα και εύθραυστα έλεγαν οι γονείς...εαν δεν τα στηρίξουμε δεν θα τα καταφέρουν.
Αυτό γινόταν για όλα τα παιδιά εκτος από ένα.
Αυτό απο μικρό δεν ζητούσε ζούσε με λίγα πάλευε πάντα μόνο του.....Έτσι οι γονείς δεν ασχολιόνταν με αυτό. Οτι και να τους ζητούσε (σπάνια ζητούσε κάτι) του έλεγαν .."ναι θα το δούμε.....όταν μπορέσουμε....κάνε υπομονή....εσύ είσαι δυνατο παιδί θα τα καταφέρεις....είσαι ήρωας....σε θαυμάζουμε πως τα καταφέρνεις πάντα μόνο σου....δεν έχεις ανάγκη εσύ..."
Όταν κάποτε το παιδί αυτό αρώστησε βαριά και κινδύνεψε να πεθάνει (για ενάμισυ χρόνο) εκείνοι πίστεψαν ότι θα τα καταφέρει να γίνει καλά...και το μόνο που έκαναν ήταν να του λένε λόγια παρηγοριάς όσο ήταν άρωστο.
Πράγματι το παιδί αυτό ΄αν και αδύνατο και κοκαλιάρικο τα κατάφερε και πάλι μόνο του να ζήσει.
Λίγο καιρό μετά ο Κωστάκης το πιό αγαπημένο απο όλα τα παιδιά κρυολόγησε και έβηχε.
Οι γονείς πανικόβλητοι το πήραν και πήγαν στην πρωτεύουσα με όσα χρήματα είχαν για να το δουν και να το"σωσουν" οι καλύτεροι γιατροί.
Εξετάσεις, ιατρικά συμβούλια...ένα μηνα κράτησε αυτό και τελικά οι γιατροι τους είπαν "μία ίωση ήταν που ταλαιπώρησε το παιδί σας" δεν ειναι κάτι πολύ σοβαρό δεν χρειαζόταν να έρθετε εδώ, πάρτε το παιδί και γυρίστε πίσω με λίγη προσοχή και φάρμακα σιγά σιγά θα είναι μια χαρά.
Πράγματι γύρισαν χαρούμενοι σπίτι.
Όμως όταν γύρισαν το άλλο παιδί το πιο ταλαιπωρημένο δεν ζούσε πλέον γιατί έτσι βιαστικά που έφυγαν δεν σκέφτηκαν ποτέ ότι και αυτό χρειαζόταν μία βοήθεια μετά το σοβαρό προβλημα υγείας που είχε περάσει.....
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.......
Μια φορά και ενα καιρό......
Ήταν μία οικογένεια που είχε 5 παιδιά
Δυσκολευόταν πολύ να καταφέρει να τα ντύσει ,να τα ταίσει, να τα μεγαλώσει και να τα σπουδάσει.
Όποτε είχε ανάγκη κάποιο παιδί οι γονείς κάθοταν το βράδυ όταν όλα κοιμόντουσαν και σκεφτόντουσαν με ποιό τρόπο θα βρούνε λύση να το βοηθήσουν..."χρειάζεται παπούτσια ο Κωστάκης......θα πάμε να ζητήσουμε δανεικά απο τον Κο Γιάννη και θα του τα δίνουμε λίγα λίγα...." και έτσι έκαναν και κάθε φορά πάντα έστω και την τελευταία στιγμή εύρισκαν μία λύση.
Είναι παιδιά ευαίσθητα και εύθραυστα έλεγαν οι γονείς...εαν δεν τα στηρίξουμε δεν θα τα καταφέρουν.
Αυτό γινόταν για όλα τα παιδιά εκτος από ένα.
Αυτό απο μικρό δεν ζητούσε ζούσε με λίγα πάλευε πάντα μόνο του.....Έτσι οι γονείς δεν ασχολιόνταν με αυτό. Οτι και να τους ζητούσε (σπάνια ζητούσε κάτι) του έλεγαν .."ναι θα το δούμε.....όταν μπορέσουμε....κάνε υπομονή....εσύ είσαι δυνατο παιδί θα τα καταφέρεις....είσαι ήρωας....σε θαυμάζουμε πως τα καταφέρνεις πάντα μόνο σου....δεν έχεις ανάγκη εσύ..."
Όταν κάποτε το παιδί αυτό αρώστησε βαριά και κινδύνεψε να πεθάνει (για ενάμισυ χρόνο) εκείνοι πίστεψαν ότι θα τα καταφέρει να γίνει καλά...και το μόνο που έκαναν ήταν να του λένε λόγια παρηγοριάς όσο ήταν άρωστο.
Πράγματι το παιδί αυτό ΄αν και αδύνατο και κοκαλιάρικο τα κατάφερε και πάλι μόνο του να ζήσει.
Λίγο καιρό μετά ο Κωστάκης το πιό αγαπημένο απο όλα τα παιδιά κρυολόγησε και έβηχε.
Οι γονείς πανικόβλητοι το πήραν και πήγαν στην πρωτεύουσα με όσα χρήματα είχαν για να το δουν και να το"σωσουν" οι καλύτεροι γιατροί.
Εξετάσεις, ιατρικά συμβούλια...ένα μηνα κράτησε αυτό και τελικά οι γιατροι τους είπαν "μία ίωση ήταν που ταλαιπώρησε το παιδί σας" δεν ειναι κάτι πολύ σοβαρό δεν χρειαζόταν να έρθετε εδώ, πάρτε το παιδί και γυρίστε πίσω με λίγη προσοχή και φάρμακα σιγά σιγά θα είναι μια χαρά.
Πράγματι γύρισαν χαρούμενοι σπίτι.
Όμως όταν γύρισαν το άλλο παιδί το πιο ταλαιπωρημένο δεν ζούσε πλέον γιατί έτσι βιαστικά που έφυγαν δεν σκέφτηκαν ποτέ ότι και αυτό χρειαζόταν μία βοήθεια μετά το σοβαρό προβλημα υγείας που είχε περάσει.....
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου