Πέρνωντας αφορμή την σημερινή προσέλευση στην προπόνηση ( 3 αθλητές) θα ήθελα να αναφερθώ σε μερικά πράγματα σχετικά με τις ανθρώπινες σχέσεις που υποτίθεται οτι αναπτύσονται μέσα σε ένα αθλητικό (κοινωνικό) σωματείο.
Το πιό χαρακτηριστικό κομμάτι του αθλητισμού για εμένα τουλάχιστον είναι η δυνατότητα που σου δίνει να μπορείς να λειτουργείς μέσα σε δύσκολες καταστάσεις με λογική, με σχέδιο, όραμα και με συναίσθημα.
Το ωραίο στα ομαδικά αθλήματα είναι οτι δεν το κάνεις μόνος σου αλλά σε συνεργασία με συνανθρώπους σου με τους ίδιους στόχους και οράματα.
Βαδίζεις με προγραμματισμό με οργάνωση και με δουλειά και το μόνο που μένει μετά απο χρόνια δεν είναι το αποτέλεσμα αλλά η διαδρομή.
Δουλεύεις πάνω σε στόχους προετοιμάζεσαι υπεύθυνα για να τους εκπληρώσεις αγώνίζεσαι και πάλι επανέρχεσαι ξανασχεδιάζεις κ.ο.κ
Αυτό γίνεται συνέχεια και οι σχέσεις που αναπτύσονται μεταξύ των ανθρώπων που εμπλέκονται σε αυτό βασίζονται στην υπευθυνότητα στην σοβαρότητα στην ειλικρίνια, στον σεβασμό στην εμπιστοσύνη.
Εμείς λοιπόν ή πιστεύουμε οτι η μέχρι τώρα πορεία μας είναι μέσα στους στόχους μας και στα σχέδια μας, (φιλοδοξίες -όνειρα - οράματα για πλάνα 4ετίας) ώστε μία χαλάρωση δεν βλάπτει ή ξέρουμε που ακριβώς είμαστε αλλά δεν μας ενδιαφέρει.
Στην πρώτη περίπτωση είμαστε ανώριμοι, εκτός πραγματικότητας, στην δεύτερη ανεύθυνοι και αφερέγγυοι.
Και στις δύο περιπτώσεις κανείς δεν μας ανάγκασε να συμμετέχουμε σε αυτή την διαδικασία και να στηριχτούν άνθρωποι, πράγματα και καταστάσεις επάνω μας.
Αφήσαμε όμως τους ανθρώπους αυτής της ομάδας να στηριχτούν ο ένας στον άλλον και να προσπαθήσουν μαζί για κοινούς στόχους, οράματα φιλοδοξίες.
δεν αναγκάστηκε κανείς να συμμετέχει σε αυτό αλλά δεν έχει και κανένας το δικαίωμα να το υπονομεύει.
Κάθε τι που θεωρούμε δεδομένο (μπάλλα, κόλα,φόρμα, θεραπείες κερδίζεται με μάχη και ιδρώτα απο πολλούς ανθρώπους, ανθρώπους που πιστεύουν σε εμάς χωρίς κανένα όφελος και πολλές φορές με προσωπική "ζημία" σε κάποιους τομείς, τουλάχιστον πρέπει να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας.
Στους ανθρώπους αυτους ανήκουμε ο Γιώργος και εγώ και το γράφω αυτό για να προλάβω κάποιους να μην σκεφτούν το επιχείρημα ότι αυτό είναι το επάγγελμά μας ενώ οι αθλητές κάνουν το χόμπυ τους.
Είναι στιγμή να καταλάβουμε κάποια πολύ βασικά πράγματα για να συνεχίσουμε.
Ξέραμε και ξέρουμε ΟΛΟΙ τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίζαμε (λίγες ημέρες κλειστό και βάρβαρες ώρες).
Θέλαμε απο την αρχή να θέσουμε ΟΛΟΙ πλάνα για να βαδίσουμε και προγραμματισμό για να δουλέψουμε.
Στεναχωριόμαστε ΟΛΟΙ απο την πορεία και τα αποτελέσματα μας σε ατομικό και σε ομαδικό επίπεδο.
Ενδιαφερόμαστε ΟΛΟΙ για τις σχέσεις και το κλίμα στν ομάδα μας.
Ζητάμε ΟΛΟΙ περισότερη δουλειά και όσο το δυνατόν πιο επιστημονική και εξειδικευμένη.
Ετσι λοιπόν φτιάχτηκε μία ομάδα ανθρώπων που κινούνται δίπλα μας δουλεύουν μαζί μας και συμμετέχουν στα σχέδια μας (παράγοντες, φυσικοθεραπευτές, ψυχολόγοι, διατροφολόγοι, γονείς, φίλοι, σπόνσορες κλπ).
Να αναλογιστούμε λοιπόν κατα πόσο πραγματικά το θέλουμε αυτό, γιατί όπως ανέφερα στην αρχή η διαδρομή και οι σχέσεις μένουν απο ΟΛΟ αυτό.
Γιατί η λύση δίνεται πάντα ομαδικά και όχι μεμονωμένα φτάνει ο κάθε ένας απο εμάς να αποφασίσει και να πεί με ειλικρίνια τι πραγματικά θέλει και τι πραγματικά θα προσφέρει.
Υγιής σχέση και συνεργασία δεν είναι αυτή που βασίζεται σε σύμφωνες γνώμες επειδή έτσι πρέπει να κάνουμε μεσα σε μία ομάδα αλλά αυτή που βασίζεται σε κατασταλαγμένη άποψη και σε ειλικρινή διάλογο.
Υπάρχει και ο χρόνος και ή λύση για το πρόβλημά μας θα φάνει στην πορεία τι θα γίνει, όλα εξαρτώνται απο εμάς και μόνο!!
Και μην ξεχάσουμε ότι αύριο η ώρα άλλαξε (ξέρω αύριο δεν θα είμαστε 3 αθλητές!!)
Το πιό χαρακτηριστικό κομμάτι του αθλητισμού για εμένα τουλάχιστον είναι η δυνατότητα που σου δίνει να μπορείς να λειτουργείς μέσα σε δύσκολες καταστάσεις με λογική, με σχέδιο, όραμα και με συναίσθημα.
Το ωραίο στα ομαδικά αθλήματα είναι οτι δεν το κάνεις μόνος σου αλλά σε συνεργασία με συνανθρώπους σου με τους ίδιους στόχους και οράματα.
Βαδίζεις με προγραμματισμό με οργάνωση και με δουλειά και το μόνο που μένει μετά απο χρόνια δεν είναι το αποτέλεσμα αλλά η διαδρομή.
Δουλεύεις πάνω σε στόχους προετοιμάζεσαι υπεύθυνα για να τους εκπληρώσεις αγώνίζεσαι και πάλι επανέρχεσαι ξανασχεδιάζεις κ.ο.κ
Αυτό γίνεται συνέχεια και οι σχέσεις που αναπτύσονται μεταξύ των ανθρώπων που εμπλέκονται σε αυτό βασίζονται στην υπευθυνότητα στην σοβαρότητα στην ειλικρίνια, στον σεβασμό στην εμπιστοσύνη.
Εμείς λοιπόν ή πιστεύουμε οτι η μέχρι τώρα πορεία μας είναι μέσα στους στόχους μας και στα σχέδια μας, (φιλοδοξίες -όνειρα - οράματα για πλάνα 4ετίας) ώστε μία χαλάρωση δεν βλάπτει ή ξέρουμε που ακριβώς είμαστε αλλά δεν μας ενδιαφέρει.
Στην πρώτη περίπτωση είμαστε ανώριμοι, εκτός πραγματικότητας, στην δεύτερη ανεύθυνοι και αφερέγγυοι.
Και στις δύο περιπτώσεις κανείς δεν μας ανάγκασε να συμμετέχουμε σε αυτή την διαδικασία και να στηριχτούν άνθρωποι, πράγματα και καταστάσεις επάνω μας.
Αφήσαμε όμως τους ανθρώπους αυτής της ομάδας να στηριχτούν ο ένας στον άλλον και να προσπαθήσουν μαζί για κοινούς στόχους, οράματα φιλοδοξίες.
δεν αναγκάστηκε κανείς να συμμετέχει σε αυτό αλλά δεν έχει και κανένας το δικαίωμα να το υπονομεύει.
Κάθε τι που θεωρούμε δεδομένο (μπάλλα, κόλα,φόρμα, θεραπείες κερδίζεται με μάχη και ιδρώτα απο πολλούς ανθρώπους, ανθρώπους που πιστεύουν σε εμάς χωρίς κανένα όφελος και πολλές φορές με προσωπική "ζημία" σε κάποιους τομείς, τουλάχιστον πρέπει να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας.
Στους ανθρώπους αυτους ανήκουμε ο Γιώργος και εγώ και το γράφω αυτό για να προλάβω κάποιους να μην σκεφτούν το επιχείρημα ότι αυτό είναι το επάγγελμά μας ενώ οι αθλητές κάνουν το χόμπυ τους.
Είναι στιγμή να καταλάβουμε κάποια πολύ βασικά πράγματα για να συνεχίσουμε.
Ξέραμε και ξέρουμε ΟΛΟΙ τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίζαμε (λίγες ημέρες κλειστό και βάρβαρες ώρες).
Θέλαμε απο την αρχή να θέσουμε ΟΛΟΙ πλάνα για να βαδίσουμε και προγραμματισμό για να δουλέψουμε.
Στεναχωριόμαστε ΟΛΟΙ απο την πορεία και τα αποτελέσματα μας σε ατομικό και σε ομαδικό επίπεδο.
Ενδιαφερόμαστε ΟΛΟΙ για τις σχέσεις και το κλίμα στν ομάδα μας.
Ζητάμε ΟΛΟΙ περισότερη δουλειά και όσο το δυνατόν πιο επιστημονική και εξειδικευμένη.
Ετσι λοιπόν φτιάχτηκε μία ομάδα ανθρώπων που κινούνται δίπλα μας δουλεύουν μαζί μας και συμμετέχουν στα σχέδια μας (παράγοντες, φυσικοθεραπευτές, ψυχολόγοι, διατροφολόγοι, γονείς, φίλοι, σπόνσορες κλπ).
Να αναλογιστούμε λοιπόν κατα πόσο πραγματικά το θέλουμε αυτό, γιατί όπως ανέφερα στην αρχή η διαδρομή και οι σχέσεις μένουν απο ΟΛΟ αυτό.
Γιατί η λύση δίνεται πάντα ομαδικά και όχι μεμονωμένα φτάνει ο κάθε ένας απο εμάς να αποφασίσει και να πεί με ειλικρίνια τι πραγματικά θέλει και τι πραγματικά θα προσφέρει.
Υγιής σχέση και συνεργασία δεν είναι αυτή που βασίζεται σε σύμφωνες γνώμες επειδή έτσι πρέπει να κάνουμε μεσα σε μία ομάδα αλλά αυτή που βασίζεται σε κατασταλαγμένη άποψη και σε ειλικρινή διάλογο.
Υπάρχει και ο χρόνος και ή λύση για το πρόβλημά μας θα φάνει στην πορεία τι θα γίνει, όλα εξαρτώνται απο εμάς και μόνο!!
Και μην ξεχάσουμε ότι αύριο η ώρα άλλαξε (ξέρω αύριο δεν θα είμαστε 3 αθλητές!!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου